Τα τρύπια χέρια

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-size: large;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_IF2stutyyiy89QhvnvBfgEi08r_9AB-_erJ73pz-v2ggHREb-_bYaAIT1UjJHx1Y_9MQKJL4ghUCM53FEXlbc1A1NMYC94qazCFH5QlbZBl9DXTpJlElFpUkMRQHYxhTmQpE8NDUMDk/s1600/art12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_IF2stutyyiy89QhvnvBfgEi08r_9AB-_erJ73pz-v2ggHREb-_bYaAIT1UjJHx1Y_9MQKJL4ghUCM53FEXlbc1A1NMYC94qazCFH5QlbZBl9DXTpJlElFpUkMRQHYxhTmQpE8NDUMDk/s320/art12.jpg" width="320" /></a></b></span></div> <br /> <span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Τα τρύπια χέρια </b></span></span><br />«Εγώ δε έχω να σου δώσω τίποτα» είπες. «Τίποτα, είναι τρύπια τα χέρια μου» <br />Ενώ τον ουρανό που ήταν πάνω μου εσύ μου τον έφερνες. Κ’ η πολιτεία ήταν όμορφη εκείνο το βράδυ. Κι όλα είχαν όψη τρυφερή και ήρεμη. Κ’ η βροχή σαν ένα διάφανο έπεφτε φως’ αραιή, απαλή, σα καλωσύνη σε λουλούδια. Βαθιά στην καρδιά μου σιγοψιχάλιζε ένα φως σαν στριμμένο μετάξι. Μα περπατούσαμε σιγά στο δρόμο, γιατί εσύ, κρατούσες κάτι σαν γρανίτη ή βαρύ φως. Γιατ’ είχες εσύ τα χέρια σου γιομάτα. Τόσο, που μόλις εσήκωνες το βάρος. Μόλις που μπορούσες να ορίζεις το βήμα σου. <br />Γιατ’ είχες τα χέρια σου φορτωμένα με πέτρες κομμένες απ’ το λατομείο του ήλιου. <br /></div>

ΠΟΙΗΣΗ Τα τρύπια χέρια

Τα τρύπια χέρια «Εγώ δε έχω να σου δώσω τίποτα» είπες. «Τίποτα, είναι τρύπια τα χέρια μου» Ενώ τον ουρανό που ήταν πάνω μου εσύ μου τον...

Διαβάστε περισσότερα »

Λίγο πριν την νύχτα

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <span style="font-size: large;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoKDABQEfmMRYtYrjYdC8FnUCGTPAZ6e9pNX12p_Dwo3LuQOFDU0U9UNVVkWs5OGMQLYmUxwoHgcbl1EjiE8A_cIAQ-YnMZh3tLs1eRDTR3XA1c2ubeKO5JG-XpqimrTwDcVajTZOOzKg/s1600/child1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoKDABQEfmMRYtYrjYdC8FnUCGTPAZ6e9pNX12p_Dwo3LuQOFDU0U9UNVVkWs5OGMQLYmUxwoHgcbl1EjiE8A_cIAQ-YnMZh3tLs1eRDTR3XA1c2ubeKO5JG-XpqimrTwDcVajTZOOzKg/s320/child1.jpg" width="320" /></a></b></span></div> <br /> <span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><b>Λίγο πριν την νύχτα </b></span></span><br /> Κοιτώντας το βλέμμα σου, θαρρούσα πως έβλεπα, <br /> πρώτη φορά, ουρανό που κυμάτιζε. <br /> Στο βάθος του ανταύγειες υποπράσινες σύνθεταν <br /> ένα χρώμα ακαθόριστο. Ένα χρώμα από πνεύμα, <br /> από φως, ένα αγίασμα. <br /> <br /> Νύχτωνε κι όμως Θαρρούσα πως σάλευαν στους τοίχους λουλούδια, σάμπως χαράζοντας πέρα σε κάποιο βάθος ν’ ανταύγαζε. Τα μάτια σου δέσποζαν. Θωρώντας αυτή τους την ατλάζινη κίνηση να πηγαίνει και να ‘ρχεται, δε μπορούσα να ειπώ τι ακριβώς μου θυμίζανε. Μπορεί την Αγία Άννα στους βράχους, ορθή, με του σύμπαντος το διάφανο στέφανο γύρω στο στήθος της. Μπορεί κάτι άλλο που τόχα συλλάβει ο ίδιος εγώ, αλλά μούκαψε τη σκέψη και χάθηκε. Θαρρούσα πως έβλεπα τη γιορτή των χρωμάτων, τη γιορτή της φωτιάς, τη γιορτή του νερού και της βλάστησης. <br /> Κι όλα μαζί, σ’ ένα όρθιο ποτάμι που ανέβαινε και χύνονταν επάνω στον γαλάζιο ουρανό, σε δυό οροπέδια, που αχτιδίζαν δυό διάφανες λίμνες: τα μάτια σου. <br /> Ποιος είναι άραγε απ’ τους δυό μεγαλύτερος; ο κόσμος ή ο άνθρωπος; <br /> Σε λίγο, βαδίζαμε μόνοι, κοιτάζοντας πέρα στο βάθος. Είχεν απ’ ώρα δύσει ο ήλιος. Πρίν να προφτάσει, γλυκός σαν μετέωρο μάτι παιδιού, ν’ ανατείλει ο έσπερος, πήραν να γίνονται πράγματα άλλα μές στον ορίζοντα. Μέσα στο ημίφως σηκωνόνταν αυλαίες. <br /> Άναψεν άξαφνα όλα τα μέσα φώτα του ο κόσμος.<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCIU3amUI85WkCXbU5m48IXucQ4TTpmlVZWgO8Kq-k9IHm7CzLkCgkJjipHTRdIE93PKpUhbuOwjb-iLmDZM8QrAdzKdP281FF7w1VCPDh4fqY7lThPcq0hls40QPIDZP72Wyl9fqoN7M/s1600/blue.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="83" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCIU3amUI85WkCXbU5m48IXucQ4TTpmlVZWgO8Kq-k9IHm7CzLkCgkJjipHTRdIE93PKpUhbuOwjb-iLmDZM8QrAdzKdP281FF7w1VCPDh4fqY7lThPcq0hls40QPIDZP72Wyl9fqoN7M/s320/blue.jpg" width="320" /></a></div> </div>

ΠΟΙΗΣΗ Λίγο πριν την νύχτα

Λίγο πριν την νύχτα Κοιτώντας το βλέμμα σου, θαρρούσα πως έβλεπα, πρώτη φορά, ουρανό που κυμάτιζε. Στο βάθος του ανταύγειες υποπράσι...

Διαβάστε περισσότερα »